تاثیر ارزیابی شناختی و فرونشانی بر علایم اضطراب، افسردگی و استرس بر اساس نقش میانجی‌گری سیستم‌های مغزی حساسیت به تقویت

نظریه عصب­روان شناختی گری تبیین می­کند که چگونه صفات شخصیتی مرتبط با مغز با شکل‌گیری اختلال­های آسیب­شناختی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر بررسی روابط همبستگی و بررسی مدل میانجی­گری ارزیابی شناختی و فرونشانی به عنوان دو راهبرد تنظیم هیجانی، بین سیستم­های مغزی-رفتاری با اضطراب، افسردگی و استرس بود. به این منظور، از بین دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا و ارومیه تعداد 340 نفر بر اساس نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب و از نظر حساسیت به تقویت، ارزیابی شناختی و فرونشانی و مقیاس اضطراب، افسردگی و استرس مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج همبستگی و تحلیل مسیر نشان داد که همبستگی مثبت معناداری بین سیستم بازداری با اضطراب و استرس و فرونشانی  و همچنین همبستگی منفی با ارزیابی شناختی وجود دارد. سیستم فعال­ساز رفتاری همبستگی منفی معناداری با اضطراب، افسردگی و استرس و نیز همبستگی مثبت با ارزیابی شناختی داشت. بین ارزیابی شناختی با اضطراب، افسردگی و استرس همبستگی منفی به دست آمد. الگوی مدل­یابی تحلیل مسیر نشان دهنده روابط نیرومند سیستم­های مغزی-رفتاری با اضطراب، افسردگی و استرس بود و ارزیابی شناختی و فرونشانی قادر به میانجی‌گری این روابط نبودند. به نظر می رسد حساسیت سیستم­های مغزی-رفتاری موجب آسیب­پذیری نسبت به علایم آسیب‌شناسی روانی می­شود.